The Final Countdown

Μια μέρα αναμονής απέμεινε για την αρχή του βασανιστηρίου με χτυπήματα κάτω απ'τη μέση! Και αναφέρομαι φυσικά στην έναρξη της εξεταστικής περιόδου που όλοι οι φοιτητές λατρεύουμε ( εδώ γελάει κόσμος...).Δε πα να έχεις να διαβάσεις τα κέρατά σου..δε πα να κάνει κωλοτούμπες το Σύμπαν ολάκερο, ΕΣΥ και ΕΓΩ,φυσικά,θα βγάλουμε την ύλη μια-δυο μέρες πριν.Έχεις "σκιστεί'' και έχεις περάσει το λούκι των πανελληνίων και τώρα που είσαι εκεί που ήθελες- έστω και σαν δεύτερη,τρίτη επιλογή- ΑΡΝΕΙΣΑΙ πεισματικά να στρώσεις το στρόγγυλο και τσουπωτό σου πωπουδέλι για να ξεμπερδεύεις με 5,6,7,8,9...to be continued... μαθήματα.Μια το καλοκαίρι που το μόνο που θέλεις είναι να αράζεις και να περνάς ανέμελα και χαλαρά την ώρα σου, μια το μυαλό που ταξιδεύει όπου αρέσκεται..ΠΕΣ ΜΟΥ δηλαδή πώς να ανταπεξέλθεις! Καλή και η πλάκα αλλά δεν είμαστε τώρα για σπατάλη χρόνου.Σωστό προγραμματισμό θέλει και το πνεύμα του "Θα κάτσω να διαβάσω και ό,τι καταφέρω.Θα προσπαθήσω όμως!''. Ε κάν'το βρε μωαμεθανέ μου! ( τα αποτυπώνω γραπτώς κιόλας για να τα βλέπω ώστε να συνεχίσω και να μην το αφήνω να με παίρνει απο κάτω).

 Πάμε ένα όμορφο άσμα που αγαπώ να ξεφύγουμε για λίγο..Τσάγια.

Τουρλού-Μουρλού

Κάτι το οποίο μου αρέσει απίστευτα είναι οι ήρεμες βόλτες με καλή παρέα (ακόμα και μόνη βέβαια).Δεν με απασχολεί οπωσδήποτε να πηγαίνω σε καφετέριες και club και αποδω και αποκει.Τα κάνω μεν πολλές φορές για να λέμε και την αλήθεια.Αλλά...Μου προσφέρει άλλη αίσθηση το να πάω να βολτάρω σε ένα πάρκο,μια πλατεία με τον αέρα να μου ανεμίζει τα μαλλιά και να νιώθω ελεύθερη.Δεν βαριέμαι ΠΟΤΕ να πηγαίνω προς Θησείο και  Μοναστηράκι και να αράζω πέρα εκεί στα πεζούλια με μια μπύρα στο χέρι και το χαμόγελο να επανέρχεται στα χείλη μου.Αδειάζει το μυαλό  και αυτόματα δεν σκέφτομαι ό,τι με απασχολεί.Επιτέλους κάπου να 'ξελασκάρω' και λίγο απο την καθημερινή βαβούρα.
Ένα,βασικότατο,πράγμα για μένα είναι να πάω κάπου και να μπορώ να κάνω κουβέντα.Καταντά απίστευτα σπαστικό και κουραστικό να πηγαίνω σε μια καφετέρια και να γκαρίζω για να ακούνε τι λέω και κάθε λίγο και λιγάκι να χρειάζεται να σκύβω στο μέρος των άλλων ύστερα από τα απανωτά ''Ε; Τι είπες;;Δεν ακούω ρε!'' Ντάξει,άμα βάζει τη μερέντα στ'αυτί αντί για το ψωμί ο άλλος κλάφ'τα Χαραλάμπη!Θα κάνω την μοναδική εξαίρεση σε ό,τι αφορά τα ροκάδικα-μεταλλάδικα.Εκεί σαφώς και δεν πηγαίνεις για να αναλύσεις την κοσμοθεωρία σου ούτε για να παραστήσεις την Τένια Μακρή ψυχολογώντας καταστάσεις,συμπεριφορές κουλουπου κουλουπου.Άπαξ και βρεθείς σε αυτόν τον παράδεισο ξέρεις ότι θα φύγεις απο εκεί και θα βουήζουν τα αυτιά σου αφού προηγουμένως θα έχεις ρίξει το 'κοπάνημα' της ζωής σου (αλλιώς και ευρέως γνωστό headbanging).
Επίσης,ΠΟΣΟ (!) σπασαρχίδικο είναι να έχεις μείνει με το μισό τσιγάρο στο χέρι και να σου έχει σβήσει..Και όταν πας να το ανάψεις ο αναφτήρας να σου το παίζει μάγκας και νταής..και να είσαι όλη την ώρα 'φτς' και 'φτς' και ξανα-μανα 'φτς' ....(ω ναι, ακολούθησαν πολλά 'φτς' μέχρι να ανάψει η φλόγα στο αριστούργημά μου).Το καλό είναι ότι πάντα κουβαλάω 2-3 αναφτήρες μαζί μου για παν ενδεχόμενο ώστε να μην ξεμένω.ΑΛΛΑ σήμερα μου κάνανε ναζάκια οι κυρ-ανάφτρες.Βλέπεις, θέλουνε γέμισμα και βαριέμαι και μόνο στην ιδέα να το κάνω.Ε, απόλαυσή μου είναι και οφείλω να την σέβομαι και να της φέρομαι όπως της αρμόζει (-.-). Η παρούσα ανάρτηση είναι αδιάφορη.Δεν έχει συγκεκριμένη θεματολογία,όπως καταλαβαίνεις,και σχετίζεται με αυτά που μου ήρθαν στο μυαλό τη στιγμή που έγραφα.Καληνύχτα σους,όνειρα απαλά και μεταξένια σαν το δερματάκι που είχαμε όταν ήμασταν μυξιάρικα και παραπονεμένα.