Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

More to come BIATCHES!

Στην παρούσα ανάρτηση θα κάνω μια νύξη στην διήμερη μου απόδραση στην Λούτσα την προηγούμενη βδομάδα.Σκοπεύω να καταλήξω κάπου, δεν γράφω απλά για να γράψω,ούτε για να promot-άρω/διαφημίσω το γεγονός ότι πήγα κάπου.

Έχουμε και λέμε.Αποφασίζει η,κατά 12 χρόνια,φίλη μου να πάμε στο εξοχικό της στο προαναφερθέν μέρος με δυο ακόμα φίλες της.Εγώ τις γνώριζα βέβαια αλλά δεν είχα αναπτύξει και την γαμάτη σχέση μαζί τους.Είχα να λέω ότι απλά περνούσα κάπως "καλά" την ώρα μου όταν τύχαινε να βγαίνουμε όλες μαζί.Ξεκινάμε ωραία και καλά,χρησιμοποιώντας τα αναθεματισμένα μέσα,για να φτάσουμε Λούτσα.Πηγαίνουμε κατευθείαν για μπάνιο με το που φτάνουμε και για να μην τα πολυλογώ περνάει χαλαρά η πρώτη μέρα.Ήταν ένα ήρεμο διήμερο χωρίς πολλά πολλά,κάτι το οποίο αποζητούσα η ίδια.Το θέμα μου έχει να κάνει με το εξής..Είναι πολύ διαφορετικό Διάολε όταν διακοπάρεις με κάποιο άτομο και  τον ζεις τον άλλον καθ'όλη την διάρκεια της ημέρας.Ειδικά όταν έχει να κάνει με κάποιον με τον οποίο δεν έχετε και ιδιαίτερα κοινά και δεν έχετε ζήσει ο ένας τον άλλον.Και αναφέρομαι στις δυο κοπέλες.Ήξερα από την αρχή ότι δεν "κολλάω" μαζί τους και ήταν κάτι που το είχα διαπιστώσει από τον πρώτο καιρό.Αλλά έκανα την υποχώρηση να πάω μαζί τους γιατί αισθανόμουν λίγο άσχημα από τα τόσα "άκυρα" που τους είχα ρίξει όταν αρνούμουν να βγω για έναν καφέ.Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που υποχωρώ.Είμαι τελείως κάθετη σε αυτό το θέμα.Όταν δεν μπορείς να μιλήσεις με ορισμένα άτομα..πόσο μάλλον όταν βλέπεις ότι είσαι ο μόνος που κάνει τον καραγκιόζη και ξεσηκώνει την παρέα..ΓΙΑΤΙ να πέσεις ξανά στην ίδια παγίδα;;! Δεν είναι όλοι για όλους.Το έχω πει άπειρες φορές και το εφαρμόζω σχεδόν πάντα.Για να λέμε και την αλήθεια, δεν θέλω και πολύ για να "κόψω" τον άλλον ποιος είναι και τι ρόλο βαράει.Όπου χρειάζεται,φυσικά,λαμβάνονται και τα κατάλληλα μέτρα όταν κάτι δεν μου αρέσει και με απωθεί από τους άλλους.

Επίσης,γιατί πρέπει να κάνεις δύσκολη τη ζωή των άλλων;Έχω βαρεθεί, έχω κουραστεί,έχω σιχαθεί να προσπαθώ να ψυχολογώ τον κάθε ψυχανώμαλο που δεν μπορεί να είναι σαφέστατος/ξεκάθαρος απέναντι σου.Τι εννοώ;Διάβασε παρακάτω και θα καταλάβεις.
Έχεις μια σχέση,(φτιάξ'την στο μυαλό σου όπως θέλεις εσύ για το είδος της σχέσης αυτής,εγώ θα μιλήσω αόριστα) και βλέπεις ότι όλα κυλάνε ομαλά,έχετε ανοιχτεί και γενικότερα έχετε πει δυο κουβέντες παραπάνω.Μετά από ένα Α διάστημα αρχίζει και χάνεται η ουσία της σχέσης αυτής και έχεις χάσει έναν φίλο/σύντροφο/συγγενή ΚουΛουΠου.Εσύ όμως ξέρεις πολύ καλά ότι δεν έχει γίνει τίποτα που να συντάραξε το δέσιμο σας και το γλυκό έχει σαπίσει και πάει κατευθείαν στον σκουπιδοφάγο επειδή σε απωθεί ο άλλος απλά,λιτά και ανεξήγητα.Κάνεις απόπειρα να πιάσεις κουβέντα γιατί πάνω απ'όλα ενδιαφέρεσαι και δεν κυριαρχεί μέσα σου το αίσθημα της αναισθησίας.Διαπιστώνεις όμως ότι περνιέσαι και λίγο για μαλάκας γιατί σου ξαμολάει μια από τις πιο ηλίθιες/μαλακισμένες ατάκες για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.Όμως στο κούτελο μου δεν γράφει ΜΑΛΑΚΑΣ και κάτι τέτοιες παπαράτζες δεν τις χάφτω.Το point λοιπόν ποιο είναι;Δεν σπαταλάω άλλο χρόνο για τη πάρτη κανενός που φέρεται έτσι.Καταντάει πλέον κακογαμημένο αστείο να είσαι ΕΣΥ αυτός που νοιάζεται και προσπαθεί να βρει λύση σε έναν αδιέξοδο εγκέφαλο.Δε φτάνει που έχεις τα δικά σου,ασχολείσαι και με ψυχικές ανωμαλίες τρίτων επειδή είσαι 'Ανθρωπος ρε [προνόμιο που το έχει η μειονότητα του πληθυσμού].

Συμπαθάτε με για το υβριστικό λεξιλόγιο αλλά κάποια πράγματα μπορούν να αποδοθούν και να γίνουν ακόμα πιο κατανοητά έτσι.Από την άλλη,είναι και ένα ξέσπασμα.Η πολλή ευγένεια θα σας φάει σουργελάκια. :~D

Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

Λίγο τα νεύρα,λίγο η σοκολάτα.. Να το κοιτάξω μήπως;!

Τελικά απέδωσε καρπούς η χθεσινή μου ανάρτηση και το αίτημα μου για την επαναφορά του αιώνια κλονισμένου μου νευρικού συστήματος επανήλθε! Για να τα πάρουμε από την αρχή όμως.Σήμερα νωρίς το πρωί επέστρεψε η γιαγιά μου με τον αδερφό μου από τις διακοπές που είχαν πάει προς Σαλόνικα-Χαλκιδική μεριά σε κάτι συγγενείς.Πόσο το αγαπώ όταν γίνεται αυτό μιας και μετά έχω το ελεύθερο να 'πελεκίσω' το ΕΠΙΚΟ τσουρέκι του Τερκενλή που φέρνουν ως λάφυρο στας Αθήνας.Δε μιλάω για αυτό με τα κάστανα , την λευκή σοκολάτα και τρέχα γύρευε..Άμα δεν έχει απλά και λιτά την σοκολάτα του και μόνο τότε να με συγχωράτε αλλά το χαρίζω σε όποιον άλλο το θέλει. Στο θέμα μας γιατί παρεκτράπην και μου τρέξανε τα σαλάκια για λίγα λεπτά.Γυρίσανε λοιπόν ανανεωμένοι και τέρμα μαυρισμένοι και αρχίσαμε να μπαίνουμε σε μια καθημερινότητα again.Αυτό συνεπάγεται ---> διαφωνίες,λογομαχίες,νεύρα Ιωάννας τσατάλια.Κακά τα ψέματα,πάντα υπάρχει το λεγόμενο "Χάσμα Γενεών" ανάμεσα στη μερίδα που εκπροσωπεί την νεολαία και στη μερίδα των ηλικιωμένων.Απόλυτα λογικό,κατανοητό και δεν το κατηγορώ διόλου.Άλλωστε εμείς οι νέοι είμαστε οι  'προχώ' και οι ηλικιωμένοι έχουν πορευθεί με τις αντιλήψεις των χρόνων π.Χ χαχα!Οπότε θα υπάρχει αναπόφευκτα ένταση στις καθημερινές δραστηριότητες μέσα στο σπίτι.. εκεί που τσιτώνεις και είσαι έτοιμος-η να βαρέσεις επιτόπια πρέζα!
Εδώ που τα λέμε είναι ένα αναγκαίο κακό για να βρίσκεσαι σε εγρήγορση και να μην υπάρχει αδράνεια,κάτι που εμένα με 'σκοτώνει'.Δεν μπορώ χωρίς ένταση στη ζωή μου.Θέλω να έχω την κατάλληλη τροφή για να σχολιάσω,θυμώσω,βρίσω,τσακωθώ.Να υπάρχει αυτή η εναλλαγή συναισθημάτων να σου υπενθυμίζει ότι είσαι ζωντανός και όχι απλά μια κινούμενη σάρκα.

Άλλο.Επίσης, μου είχε λείψει πολύ ΚΑΙ ο αδερφός μου.Παρ'ότι έχουμε μια διαφορά ηλικίας -κατά 6 χρόνια μικρότερος.Ξέρω τι θα σκέφτεστε 'κακόβουλα' πλάσματα.Τον καημένο και ότι του κάνω χαρακίρια!Χνιε χνιε..Αλλά το προσπερνώ και επικεντρώνομαι στα πιο σημαντικά- όσο μεγαλώνουμε και οι δύο ερχόμαστε πιο κοντά και οι τσακωμοί είναι λιγότερο τραγικοί.Βλέπω πλέον αυτόν τον ξανθομπούμπουρα να γίνεται αντράκι και νιώθω συνάμα χαρούμενη και περήφανη.Ας μην ξεχάσω βέβαια τις στιγμές γέλιου που έχουμε.Κάνοντας διάφορα αστεία ηχητικά εφέ,γκριμάτσες,κρυμμένοι σε σημεία του σπιτιού πεταγόμαστε άξαφνα μπροστά στη φαμίλια με αποτέλεσμα να χορεύει η καρδιά τους συρτάκι από τον φόβο κ.ο.κ.Εν ολίγοις,ξαναβιώνω πώς είναι να είσαι παιδί στην ψυχή.Ένα υπέροχο συναίσθημα που μόνο με συνομήλικους μου ΔΕΝ το νιώθω.Τι έγινε δηλαδή;Ξαφνικά είστε ενήλικες εσείς ρε δήθεν ώριμα άτομα και κομπλεξαρίζεστε να κάνετε ευτράπελα επειδή έχετε την σκέψη του στυλ "Απαπα,θα γίνω ρεζίλι.Με βλέπει κόσμος".Εγώ σου λέω ότι ΧΕΣΤΗΚΑ αν έχει κόσμο.Να σας βολτάρουμε σε υπόγεια αν είναι,να σας κλειδαμπαρώσουμε κιόλας για να κάνετε τσακίρ κέφι και να σπάσετε πλάκα.Απόβαλλε το κόμπλεξ που κουβαλάς λες και έγινες "εμπειρίας" και έχεις να κρατήσεις και ένα Α επίπεδο.Το επίπεδο σου μανίτσα μου δεν φαίνεται εκεί.Ούτε η ωριμότητα σου φαίνεται από το αν είσαι περισσότερο ή λιγότερο διαθέσιμος να κάνεις καμιά καφρίλα για να ξεσηκωθεί η διάθεση της παρέας και εν τέλη να περάσετε super-duper γουάου.Χιουμοράρετε μυστήρια πλάζζζματα ωρέ!

Απόψε θα κλείσω με ένα  κομμάτι των Metallica,του 1986.Γιατί απλά τους ΥΠΕΡΑΓΑΠΩ και ΠΡΟΣΚΥΝΩ.Βουαλά..
http://www.youtube.com/watch?v=PQbPqINoSlc

Υ.Γ Θέλω βοήθεια σχετικά με το πώς να ανεβάζω τα links από γιουτιούμπα μαζί με το βίντεο! Μια φορά το έκανα και το ξέχασα μετά.

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

Εγώ, Εσύ και οι Άλλοι

Μπροστά μου η οθόνη με την κενή άσπρη σελίδα έτοιμη να δεχτεί την 'επίθεση' των σκέψεων μου.Από τις σπάνιες περιπτώσεις που δεν έχω πραγματικά κάτι να αποτυπώσω.Ελεύθερο πνεύμα και ο,τι θέλει προκύψει.

Υπάρχει αυτή η πεθαμενατζίδικη ηρεμία που μου κλείνει το μάτι από μακρυά και εγώ θέλω να την διώξω.Σκέψου λίγο πόσο ανιαρό καταντά από ένα σημείο και μετά να κινείσαι σε ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος χωρίς διακυμάνσεις.Πού πήγαν τα νεύρα και η αιώνια τσαντίλα-νεύρο που με χαρακτηρίζει από κούνιας εποχής; [όπα της και μου ήρθε φλασιά]. Αναπολούσα τα παιδικά μου χρόνια στο Δημοτικό και έπειτα στο Γυμνάσιο.Όσο τα θυμόμουν διαπίστωνα πόσο τσογλαναρία και αλητόπαιδο ήμουν.Αντιδραστική προσωπικότητα όσο δε πάει και γουστάρω πολύ τα τότε χρόνια που ήμουν πάντα ετοιμοπόλεμη μη αφήνοντας περιθώρια σε κανένα σκατο-παίδι να με θίξει.Ένταση,νευρικότητα,εγρήγορση.Τα θέλω πίσω ρε! Τι σκατά γαλήνη και ηρεμία είναι αυτή που με καταβάλλει μέσα στο κατακαλόκαιρο με το παλιοθήλυκο που λέγεται ζέστη να μας 'γονατίζει' μέρα με τη μέρα;! WTF?! που λέν' και στα χωριά ανίδεοι.Ένας λόγος που δεν θέλω το καλοκαίρι είναι η κατάσταση του λήθαργου στον οποίο πέφτουμε (για εμάς που  είμαστε φοιτητές και δεν δουλεύουμε).Σχετικό είναι αυτό βέβαια διότι ακόμα και εσύ που μπορεί να τρέχεις κάθε μέρα έχοντας υποχρεώσεις στη δουλειά μπορείς να διακατέχεσαι από απίστευτη ηρεμία που εγώ σιγά σιγά να την χάνω.Είναι καθαρά θέμα προσωπικό και κατά πόσο τα έχεις βρει με τον εαυτό σου.

Γενικότερα σε όλα χρειάζεσαι υπομονή, επιμονή και ΔΙΑΘΕΣΗ.Διάθεση για συνεχή προσπάθεια όταν οι συγκυρίες σε ευνοούν.ΑΛΛΑ... όσο και να σου κακοφαίνεται μια κατάσταση με τις τυχόν αντιξοότητες μην τα παρατάς.Αν είσαι δυνατός στη ψυχή θα δεχτείς τις σφαλιάρες που προορίζονται για σένα,θα προβληματιστείς,θα τις σκεφτείς λίγο αλλά μέχρι εκεί.Πρέπει να μάθεις να 'ζυγίζεις' καταστάσεις και να διακρίνεις μέχρι που σε παίρνει να ασχοληθείς.Πού θα δώσεις περισσότερη βάση και πού λιγότερη.Ύστερα από την εξαγωγή συμπεράσματος προς τα πού κλίνει η ζυγαριά σηκώνεις κεφάλι και ψάχνεις για το επόμενο σου θύμα.Μη πιαστείς κορόιδο όμως και μην πέσεις στην κλασσική παγίδα που πέφτει ένα κοινό-μη σκεπτόμενο μυαλό που νομίζει ότι ο επόμενος στόχος είναι απαραίτητα και ωφέλιμος.Σε αυτό το σημείο,ενθυμούμενη μια συζήτηση,θα δανειστώ μια φράση που μου είπε μια ψυχή..Μην προσπαθήσεις να μάθεις Μουσική σε ένα γουρούνι, διότι και τον χρόνο σου θα χάσεις και το γουρούνι δεν θα καταλάβει τίποτα.Πιο εύστοχο δεν μπορούσε να είναι,τον ευχαριστώ. :)
Έφυγα. Καλό ξημέρωμα! Χμμμ..Μήπως βιάζομαι..; Μετά από εσάς Nick Cave.
http://www.youtube.com/watch?v=FG0-cncMpt8