Κυριακή 15 Απριλίου 2012

Jesus has resurrected..Once again

Μια από τις καθιερωμένες βδομάδες και μέρα του χρόνου που γιορτάζεται πανηγυρικώς από τους Χριστιανούς.Όχι, δεν θέλω να γίνω εριστική ούτε θα προβώ να προσβάλλω κανέναν αξιοπρεπή θρησκευόμενο αλλά θα παραθέσω ευθύς αμέσως την προσωπική μου άποψη και νοοτροπία-αντιμετώπιση σχετικά με το θέμα αυτό.
Φέτος δεν νήστεψα,δεν κοινώνησα παρά μόνο τήρησα την παράδοση του ανάμματος της λαμπάδας..(αναπόφευκτο).Θες να με πεις το ''μαύρο πρόβατο'' της οικογένειας; Είμαι, και σε πολλά μάλιστα.Πες με. Ποσώς με ενδιαφέρει.Πλέον έχω μάθει να μην γίνομαι ακόλουθος καταστάσεων από τη στιγμή που δεν με αντιπροσωπεύουν,που δεν το νιώθω,που δεν μου ''βγαίνει'', πώς το λένε.Μπορεί,θα μου πεις,κάποια στιγμή να έρθουν τα πάνω κάτω αλλά εγώ κοιτάζω το παρόν.Άσε το μέλλον,θα'ρθει η ώρα του.
 Επί πόσα χρόνια,ούσα μικρή κορασίδα και εγώ,πήγαινα στην εκκλησία (για την ακρίβεια, με πηγαίνανε), λάμβανα την θεία κοινωνία τελοσπάντων μπλα μπλα μπλα.Από ένα σημείο και έπειτα όπως έχω μάθει να στηρίζομαι στον εαυτό μου και να ακολουθώ αυτό που αισθάνομαι έτσι λοιπόν αυτή τη χρονιά τα σκέφτηκα αλλιώτικα τα πράματα  και είπα το εξής..Γιατί να κάνω κάτι μόνο και μόνο επειδή λειτουργεί το σόι έτσι; Γιατί να πηγαίνω σώνει και ντε στην εκκλησία και να εκκλησιάζομαι επειδή αυτό κάνουν και τα δικά μου πρόσωπα; Νιώθω σαν πρόβατο που το πάνε στη σφαγή.Έξω απ'τα νερά μου.Ενεργοποίησα και μετέπειτα εξωτερίκευσα τον εσωτερικό μου μηχανισμό που μου επιτάσσει να λειτουργώ σύμφωνα με τις δικές μου ανάγκες, σύμφωνα με τα δικά μου θέλω.Από τη μία, αυτό με έφερε σε μια μικρή αντιπαράθεση με άτομα από το δικό μου περιβάλλον.Από την άλλη ένιωσα μέσα μου καλύτερα γιατί έπραξα βάσει του δικού μου σκεπτικού και όχι αλλωνών.
Στη τελική, έχει γίνει ένα τζέρτζελο, ένα πανηγύρι.ΓΑΜΩ τα πιστεύω σας εσάς που πάτε σε επιτάφιους και τραβάτε βίντεο και στήνεστε με τα κεριά όλο σκέρτσο και χαρά και βγαίνετε σε φωτογραφίες.Ανεβάστε τες κιόλας μετά φειςμπουκ σε φάκελο,κάντε ταΝγκαρίσματα και μετονομασία σε "Επιτάφιος 2012, το πιο high event της χρονιάς". Στα διαόλια να πάτε.
Τώρα που το σκέφτομαι, μπορείτε να το οργανώνετε καμιά βδομάδα πριν στο φουμπου και να προσκαλείτε τους φίλους σας να κάνουν attending.Γιατί όχι; Ή κάνετε ολοκληρωμένες δουλειές ή το χέζετε το θέμα τελείως.
Με αυτά που βλέπω, θεωρώ ότι είμαι χίλιες φορές καλύτερη απ'αυτούς που τρέχουν σα τους τρελούς στις εκκλησίες, νηστεύουν και όλα αυτά τα καλούδια..Αλλά τι νόημα έχει όταν όλα αυτά συνοδεύονται από γλωσσοφαγιές,να μουρμουράνε εδώ και εκεί,ο βόθρος που έχουν για στόμα να μην μένει κλειστό και να κοιτάνε μόνο την καμπούρα και τα στραβά του άλλου.Κάνε την ζωή σου μέσα από τα δικά σου μάτια,από καρδιάς.Πού πας με ξένα κόλυβα;Θα σου βάλω τρικλοποδιά να ξέρεις.

FUCK you HYPOCRISY and FUCK YOU,too.

Α..χρόνια πολλά λοιπόν.

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Ρίσκο ή υπομονή ;

      Ρίσκο ή υπομονή λοιπόν; Είναι κάτι το οποίο σκέφτομαι να ξεδιαλύνω μέσα μου και να το εκφράσω εδώ και καιρό απλά δεν έβρισκα την ευκαιρία ούτε ίσως και με τον ίδιο τον εαυτό μου να το κάνω.     Αφορμή στάθηκε ένα γεγονός που δεν είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει κάτι παρόμοιο αλλά πιο περίπλοκο από όσο φαντάζει (στο να έρθω αντιμέτωπος με ένα ρίσκο). Γιατί κάθε περίπτωση που χρειάζεται να πάρεις κάποιο ρίσκο, ειναι διαφορετική. Τι είναι ρίσκο τελικά ; Η αυθόρμητη αντίδραση στου να εκφράσεις η να πάρεις την απόφαση να κάνεις κάτι; Και είναι πάντα για καλό; 'Η τουλάχιστον ο αρχικός σκοπός ειναι καλός; Ας πάρουμε την περίπτωση που ο σκοπός είναι καλός ( εμείς οι καλοπροαίρετοι άλλωστε... θα ευλογήσω πολλά γένια  ) εκεί τι κάνεις λοιπόν; Αξίζει; Δεν αξίζει; Εκτίθεσαι; Δεν εκτίθεσαι; Πολλά ερωτήματα όμως έτσι; (Όπως είπε και μια ψυχή ''έχεις ένα θεματάκι με τις ερωτήσεις'' :P)
    Ποιο ακριβώς το νόημα της υπομονής; Μήπως είναι φόβος; Της απόρριψης; Και δε μιλάω για τις περιπτώσεις που ''ξέρεις'' καλά τι θέλεις (σε εισαγωγικά γιατί καμιά φορά και αυτό ανατρέπεται). Δεν περίμενα ούτε και εγώ ο ίδιος γράφοντάς το να προκύψουν τόσα ερωτήματα. Είναι ομως ερωτήματα. Δεν εχουν απάντηση είναι ρητορικά - προβληματισμοί που στον καθένα μπορεί να τεθούν και να δώσει ο καθένας μια ξεχωριστή απάντηση η να απαξιώσει τελείως αυτό το θέμα και να πει ότι δεν θα σκάσει και ιδιαίτερα. Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση δεν χρειάστηκε αυτός ο άνθρωπος να πάρει κάποιο ρίσκο; Όσο cool και ''αναίσθητος'' να είναι δεν θα έφτασε σε αυτό το σημείο ποτέ;
        Όσων  αφορά  την υπομονή λοιπόν... Το έχω δοκιμάσει.. Μπορώ να σου πω ότι πιο πολύ στενοχωρήθηκα, παρά θα πω ότι ήταν μια ευχάριστη περίοδος. Ναι στο τέλος κέρδισα! Αλλά και πάλι αν κάτι δεν το ζήσεις (αυτό που ''κέρδισες'') δεν ξέρεις αν ''κάνει'' για εσένα. Δεν θέλω να σου πω σχετικά με την κατάληξή του. Αυτο είναι άλλο..! Τώρα μιλάμε για ρίσκο και υπομονη μέχρι να γίνει κάτι ή να κάνεις σύντομα και αυθόρμητα μια ''κίνηση'' η όχι για κάτι που σε καίει (ή και όχι απαραίτητα) ή προέκυψε να σε έχει ρίξει στην ''πυρά'' (εξού και το ''καίγομαι'' να κάνω αυτό και το άλλο).
    Είναι ένα θέμα που συνολικά με απασχολεί πάνω από 1 χρόνο. Το να παίρνεις ρίσκα και να είσαι αυθόρμητος στο να εκφράσεις αυτό που σου έρχεται η στο να κάνεις υπομονή να δεις πως θα ερθει κάτι. Ψηφίζω ρίσκο, αλλά και μια άλλη λεξη μαζί. Θάρρος! Αυτή είναι η λέξη που πάει μαζί με το ρίσκο. Χρειάζεται θάρρος ναι.
     Τα υπόλοιπα, στην κρίση αυτού που είδε το άρθρο και μπορεί έστω και λίγο να προβληματίστηκε. Κάθε φορά που πήρα ένα ρισκο βγήκα μόνο κερδισμένος γιατί ξέρω ότι ημουν σωστός από την πλευρά μου . Η μαγκιά για εμένα βρίσκεται, σε αυτόν που θα εκτιμήσει το ρίσκο που παίρνεις για αυτόν.  

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Απλά και όμορφα..

Γενικότερα δεν θέλω να καταφεύγω σε υπερβολές και να λέω "μεγάλα" λόγια..για αρχή τουλάχιστον.Αλλά είναι κάποια πράγματα και ερεθίσματα που σε ωθούν να λειτουργείς πιο παρορμητικά,να εκφράζεσαι πιο διαχυτικά απ'ότι ίσως να περίμενες.Υπό άλλες συνθήκες μπορεί να σε "φόβιζε" και να ένιωθες μαγκωμένος με συνεχείς οπισθοχωρήσεις στην έκφραση των συναισθημάτων σου.Ή έστω μέρος αυτών.
Πραγματικά όμως εδώ και πάααρα πολύ καιρό μου είχε λείψει η επικοινωνία.Πόσο μάλλον να ξέρω πως έχω έναν άνθρωπο που μπορώ να του εμπιστευτώ σχεδόν τα πάντα και να μην ντρέπομαι να πω και την παραμικρή μαλακίτσα ή κάτι ασήμαντο τελοσπάντων.Πολλές φορές έχουμε την ανασφάλεια-πεποίθηση ότι αν εξωτερικεύσουμε κάτι το ανούσιο μπορεί να γίνει αντικείμενο χλευασμού..ακόμα και στην περίπτωση που το άτομο στο οποίο απευθυνόμαστε μας γνωρίζει καλά.Υποτίθεται.

Γέλιο.Κάτι που επίσης έχει αλλοιωθεί.Έχει χαθεί η ουσιαστική έννοια του γέλιου και ο καθένας μπορεί να γελάσει με το ο,τιδήποτε ψεύτικο,δήθεν μπορεί να πλασάρεται και είναι προϊόν εις βάρος κάποιου.Η πραγματική ευχαρίστηση και απόλαυση του γέλιου και της ευθυμίας είναι όταν αυτά είναι πηγαία,όταν προέρχονται από την ψυχή του άλλου
.

Επομένως,θεωρώ ότι αυτά τα δύο πολύ βασικά στοιχεία -χημεία,γέλιο- επανέρχονται και κάνουν την εμφάνισή τους στο προσκήνιο των τελευταίων ημερών. Δεν με κατακλύζουν αρνητικά συναισθήματα, αισθάνομαι πιο ήρεμη και χαμογελαστή.
Μου έλειψε αυτό.Είναι τόσο,μα τόσο,απλό πια.

Βραδινές αναζητήσεις

                Κλείνω τα φώτα, θέλω να κοιμηθώ. 'Όχι δεν είναι τόσο απλό.  Δεν μπορεί και δεν είναι τόσο απλό.  Μαζί με αυτό θέλω να πιστέψω ότι όταν σηκωθώ κάτι θα έχει αλλάξει. Κάτι θα είναι καλύτερο. 'Όπως αυτό πίστευα όταν ήμουν μικρός. Ότι δηλαδή κάτι αλλάζει όταν πλέον έχεις σηκωθεί, ότι όλα είναι καινούργια. Ότι δεν θα συνεχίσεις να μισείς αυτόν που μισούσες, ότι δεν θα τα έχεις κάνει όλα χάλια, ότι ο κόσμος θα είναι σα να δημιουργήθηκε πάλι από το μηδέν. Προσγειώνομαι όμως , όπως έχω προσγειωθεί άπειρες φορές κατά την ίδια διαδικασία. 
              Κάτι μαγικό όμως φαίνεται να μου συμβαίνει όταν κλείνω τα μάτια και είμαι έτοιμος να με πάρει ο ύπνος. Εκει ονειρεύεσαι και σκέφτεσαι τα απλά που δεν έχεις. Εκεί έχεις την ευκαιρία να νιώσεις ότι σκέφτεσαι και ότι σε σκέφτεται κάποιος που επιθυμείς να σε σκεφτεί ακόμα και να τον αγκαλιάσεις . Είναι περίεργο αλλά έτσι το εκλαμβάνω. Εκεί ακόμα θα σου έρθουν και τα πιο περίεργα και απαισιόδοξα πράγματα όπως παλια γεγονότα και καταστάσεις που είναι ικανά σε κλάσματα δευτερολέπτου να σε κάνουν χάλια και να σε ''ρίξουν'' όμως αν σηκωθείς θα χαθούν σαν κακά συννεφάκια. Όμως αν σου έχει συμβεί κάτι καλό είναι το μέρος που μόνο με τη σκέψη σου θα γιορτάσεις τα επινίκια . Μόνος... με τον εαυτό σου. Δεν έχει νόημα και δεν θα νιώσει άλλος την ίδια χαρά με αυτή που μόνο με τον εαυτό σου λίγο πριν τον ύπνο θα νιώσεις. Είναι το ίδιο με αυτούς που προσποιούνται ότι χαίρονται ανοίγοντας μια σαμπάνια και θέλουν να δείξουν ότι ''κοίτα το γιορτάζω'' ουσιαστικά ούτε οι ίδιοι δεν είναι σίγουροι αν όντως το χαίρονται και περιμένουν πιο πολύ την επιβεβαίωση από άλλους που βρίσκονται στον ίδιο χώρο να τους πουν ''μπράβο όντως πέτυχες κάτι σπουδαίο''.
              Κάθε φορά που πας για ύπνο μπορεί να συμβεί κατι διαφορετικό. Μπορεί να μη συμβεί και τίποτα. Ακόμα μπορεί να σκεφτείς το πως είναι ο θάνατος. Να νιώσεις ότι βίωσες το θάνατο , όμως όχι είσαι εδώ και πρέπει να πεις όταν σηκωθείς ότι θα παλέψεις και αφού ζεις είναι θέλημα θεού και αξίζει να δωσεις χαρά στους ανθρώπους που σαγαπάνε αλλά και να πάρεις χαρά. Σου έχει τύχει να σηκωθείς επειδή ένιωσες ότι σε σκεφτόταν κάποιος έντονα και όντως να συναίβενε ; Σου έχει τύχει να σηκωθείς επειδη χρειάστηκε να προσφερεις βοήθεια στον διπλανό σου, που ενώ θα μπορούσε να σε έχει πάρει ο ύπνος η φωνή της αγάπης σε είχε σαν απομηχανής θεό σε εγρήγορση? 
                Είναι κάτι παραπάνω λοιπόν από ξεκούραση  και από μια φυσιολογική βιολογική ανάγκη του οργανισμού. Έτσι το εκλαμβάνει το άμυαλο μυαλό μου.       

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Χρόνος

Αφιέρωσε χρόνο στην εργασία..
Είναι το αντίτιμο της επιτυχίας

Αφιέρωσε χρόνο στο παιχνίδι..
Είναι το μυστικό της νιότης

Βρες χρόνο για διάβασμα..
Είναι το θεμέλιο της σοφίας

Αφιέρωσε χρόνο στους φίλους..
Είναι ο δρόμος προς την επιτυχία

Βρες χρόνο για όνειρα..
Θα σε μεταφέρουν στα άστρα

Αφιέρωσε χρόνο στην αγάπη..
και στους αγαπημένους
Είναι το προνόμιο των θεών

Βρες χρόνο για να κοιτάξεις γύρω σου..
Η μέρα είναι πολύ μικρή για να είναι
κανείς εγωκεντρικός

(παλιά ιρλανδική προσευχή)

Χωρίς συναισθήματα θα είμασταν μηχανές..

Λογική vs Συναίσθημα σημειώσατε... ότι τον βολεύει τον καθένα.Ή μάλλον ότι συμφέρει  κάποιον να απαντήσει.Θέλουμε κατά κύριο λόγο να μην ξεφεύγουμε από τα επιτρεπτά όρια και να πορευόμαστε βάσει μιας αποδεκτής λογικής.Δεν νοείται να βγαίνει ο οποιοσδήποτε και να σου επιβάλει το τί θα ακολουθήσεις.Εν τέλη ποιός το καθορίζει το σωστό για εμάς; Αυτό που για μένα είναι λογικό για σένα μπορεί να είναι παράλογο και αβάσιμο.Είμαστε όλοι μια κουκκίδα που με τα δικά μας βιώματα/ξεχωριστές αντιλήψεις προσπαθούμε να ενισχύσουμε όσο πιο αντικειμενικά γίνεται την εννοιολογική θέση τέτοιων κραυγαλέων ζητημάτων..
Πολύ μπέρδεμα τελευταία.Από τη μία "βασανίζεσαι" με τους δικούς σου προβληματισμούς θέλοντας οπωσδήποτε να βγάλεις μιαν άκρη..και εκεί που πας να το δεις πιο ρεαλιστικά καταλαβαίνεις ότι όσο πιο πολύ θες να κυριαρχήσεις και να πας δύο βήματα μπροστά υπάρχει κάτι που αναγκαστικά θα χάσεις..Οπότε κάνεις ένα βήμα πίσω.Πόσο πιο έυκολα θα ήταν τα πράγματα αν μπορούσαμε να ρισκάρουμε ξέροντας από πριν ότι δεν θα υπάρξει απολύτως κανένα πιθανό επιζήμιο αποτέλεσμα; Έτσι χάνεται η 'μαγεία' για το άγνωστο θα μου πεις..σωστό πράμα θα σου πω εγώ.Αλλά είναι κάποιες υποθέσεις που σε έχουνε λαμπαδιάσει ολόκληρο και θες πάσει θυσία να βγεις μόνο κερδισμένος! Ε του πισωγλέντη δηλαδή..Ο χαμμένος τα 3 Μουυυυ θα πάρει;; Καμιά καλύτερη προσφορά δεεεεν;! Τίποτα; Όχι ε; Καλά ντε.. Λέω να δώσω βάση καλύτερα στην τύπισσα από κάτω ^^

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Ιδανική στιγμή


Τα απαραίτητα για το ξεκίνημα,διακοπή,συνέχεια της ημέρας..Τσιγάρο, καφές και η πρωινή μυτιά κατεβαίνει πικρά.Έχει τα ζοριλίκια του το πρωινό μύτινγκ..
Ζεστός καφές για να ζεστάνει την σκέψη,να την κάνει πιο ευχάριστη και ρουφηξιές τσιγάρου για να την θέσει σε εγρήγορση και να την προωθήσει.Κάτι λείπει...αισθάνομαι ότι λείπει ένα βασικό στοιχείο που θα συμπληρώσει την μικρή στιγμή ευτυχίας μου.Η μουντάδα του ουρανού με την συνοδεία της βροχής έρχεται να αντικαταστήσει την ανθρώπινη επικοινωνία.Οι λέξεις θα τσαλάκωναν μια τόσο όμορφη εικόνα που μου γεμίζει τη ψυχή.



Κάθεσαι σιωπηλά και παρατηρείς μια μια τις στάλες της βροχής.Κάθε στάλα που κυλάει πάνω σου και σε αγκαλιάζει συμβολίζει για σένα τα άπιαστα όνειρα που κάποτε έκανες,τις επιθυμίες που δεν κατάφερες να πραγματοποιήσεις και πέφτεις σε περισυλλογή.Ταυτόχρονα συγκεντρώνεις όλες σου τις αισθήσεις και εστιάζεις σε αυτό το "τακ τακ" που αντηχεί από τη βροχή πάνω στα κάγκελα.
Μια παρατήρησή μου γέννησε μια άλλη εκδοχή.Βλέποντας με τεράστια χαρά και ζωηράδα τις σταγόνες να τρέχουν άλλοτε σε ίδιες ή διαφορετικές κατευθύνσεις πάνω στο τζάμι σχημάτισα την εικόνα ενός αγώνα δρόμου στον οποίο εμείς,με τη μορφή σταγόνας ο καθένας μας,παλεύουμε να φτάσουμε στο τέρμα.Πασχίζουμε μια ζωή να φτάσουμε σε ένα ανώτατο σημείο,πολλές φορές όχι επί ίσοις όροις..Το τέρμα θα μπορούσε να συμβολίζει τον θάνατο.Για κάποιον άλλον θα μπορούσε να είναι η αποπεράτωση ενός έργου.Όποια μορφή  και αν έχουμε αποδώσει στο καθετί να φροντίζουμε να απολαμβάνουμε την διαδρομή προς τον στόχο με όλες τις επικείμενες αντιξοότητες.Ο,τι δεν μπορούμε να αποφύγουμε ας χαλαρώσουμε και να το απολαύσουμε.


Auf wiedersehen.
http://www.youtube.com/watch?v=XYfWMH2YYe4