Λίγο τα νεύρα,λίγο η σοκολάτα.. Να το κοιτάξω μήπως;!

Τελικά απέδωσε καρπούς η χθεσινή μου ανάρτηση και το αίτημα μου για την επαναφορά του αιώνια κλονισμένου μου νευρικού συστήματος επανήλθε! Για να τα πάρουμε από την αρχή όμως.Σήμερα νωρίς το πρωί επέστρεψε η γιαγιά μου με τον αδερφό μου από τις διακοπές που είχαν πάει προς Σαλόνικα-Χαλκιδική μεριά σε κάτι συγγενείς.Πόσο το αγαπώ όταν γίνεται αυτό μιας και μετά έχω το ελεύθερο να 'πελεκίσω' το ΕΠΙΚΟ τσουρέκι του Τερκενλή που φέρνουν ως λάφυρο στας Αθήνας.Δε μιλάω για αυτό με τα κάστανα , την λευκή σοκολάτα και τρέχα γύρευε..Άμα δεν έχει απλά και λιτά την σοκολάτα του και μόνο τότε να με συγχωράτε αλλά το χαρίζω σε όποιον άλλο το θέλει. Στο θέμα μας γιατί παρεκτράπην και μου τρέξανε τα σαλάκια για λίγα λεπτά.Γυρίσανε λοιπόν ανανεωμένοι και τέρμα μαυρισμένοι και αρχίσαμε να μπαίνουμε σε μια καθημερινότητα again.Αυτό συνεπάγεται ---> διαφωνίες,λογομαχίες,νεύρα Ιωάννας τσατάλια.Κακά τα ψέματα,πάντα υπάρχει το λεγόμενο "Χάσμα Γενεών" ανάμεσα στη μερίδα που εκπροσωπεί την νεολαία και στη μερίδα των ηλικιωμένων.Απόλυτα λογικό,κατανοητό και δεν το κατηγορώ διόλου.Άλλωστε εμείς οι νέοι είμαστε οι  'προχώ' και οι ηλικιωμένοι έχουν πορευθεί με τις αντιλήψεις των χρόνων π.Χ χαχα!Οπότε θα υπάρχει αναπόφευκτα ένταση στις καθημερινές δραστηριότητες μέσα στο σπίτι.. εκεί που τσιτώνεις και είσαι έτοιμος-η να βαρέσεις επιτόπια πρέζα!
Εδώ που τα λέμε είναι ένα αναγκαίο κακό για να βρίσκεσαι σε εγρήγορση και να μην υπάρχει αδράνεια,κάτι που εμένα με 'σκοτώνει'.Δεν μπορώ χωρίς ένταση στη ζωή μου.Θέλω να έχω την κατάλληλη τροφή για να σχολιάσω,θυμώσω,βρίσω,τσακωθώ.Να υπάρχει αυτή η εναλλαγή συναισθημάτων να σου υπενθυμίζει ότι είσαι ζωντανός και όχι απλά μια κινούμενη σάρκα.

Άλλο.Επίσης, μου είχε λείψει πολύ ΚΑΙ ο αδερφός μου.Παρ'ότι έχουμε μια διαφορά ηλικίας -κατά 6 χρόνια μικρότερος.Ξέρω τι θα σκέφτεστε 'κακόβουλα' πλάσματα.Τον καημένο και ότι του κάνω χαρακίρια!Χνιε χνιε..Αλλά το προσπερνώ και επικεντρώνομαι στα πιο σημαντικά- όσο μεγαλώνουμε και οι δύο ερχόμαστε πιο κοντά και οι τσακωμοί είναι λιγότερο τραγικοί.Βλέπω πλέον αυτόν τον ξανθομπούμπουρα να γίνεται αντράκι και νιώθω συνάμα χαρούμενη και περήφανη.Ας μην ξεχάσω βέβαια τις στιγμές γέλιου που έχουμε.Κάνοντας διάφορα αστεία ηχητικά εφέ,γκριμάτσες,κρυμμένοι σε σημεία του σπιτιού πεταγόμαστε άξαφνα μπροστά στη φαμίλια με αποτέλεσμα να χορεύει η καρδιά τους συρτάκι από τον φόβο κ.ο.κ.Εν ολίγοις,ξαναβιώνω πώς είναι να είσαι παιδί στην ψυχή.Ένα υπέροχο συναίσθημα που μόνο με συνομήλικους μου ΔΕΝ το νιώθω.Τι έγινε δηλαδή;Ξαφνικά είστε ενήλικες εσείς ρε δήθεν ώριμα άτομα και κομπλεξαρίζεστε να κάνετε ευτράπελα επειδή έχετε την σκέψη του στυλ "Απαπα,θα γίνω ρεζίλι.Με βλέπει κόσμος".Εγώ σου λέω ότι ΧΕΣΤΗΚΑ αν έχει κόσμο.Να σας βολτάρουμε σε υπόγεια αν είναι,να σας κλειδαμπαρώσουμε κιόλας για να κάνετε τσακίρ κέφι και να σπάσετε πλάκα.Απόβαλλε το κόμπλεξ που κουβαλάς λες και έγινες "εμπειρίας" και έχεις να κρατήσεις και ένα Α επίπεδο.Το επίπεδο σου μανίτσα μου δεν φαίνεται εκεί.Ούτε η ωριμότητα σου φαίνεται από το αν είσαι περισσότερο ή λιγότερο διαθέσιμος να κάνεις καμιά καφρίλα για να ξεσηκωθεί η διάθεση της παρέας και εν τέλη να περάσετε super-duper γουάου.Χιουμοράρετε μυστήρια πλάζζζματα ωρέ!

Απόψε θα κλείσω με ένα  κομμάτι των Metallica,του 1986.Γιατί απλά τους ΥΠΕΡΑΓΑΠΩ και ΠΡΟΣΚΥΝΩ.Βουαλά..
http://www.youtube.com/watch?v=PQbPqINoSlc

Υ.Γ Θέλω βοήθεια σχετικά με το πώς να ανεβάζω τα links από γιουτιούμπα μαζί με το βίντεο! Μια φορά το έκανα και το ξέχασα μετά.