Για τι είσαι διατεθειμένος/η να παλέψεις στην ζωή σου; Έχεις πορευτεί με κάποιες αξίες και ιδανικά που μέσα σου ξέρεις ότι δεν θα αφήσεις να εξαλειφθούν.Γιατί ερωτευόμαστε,αγαπάμε,σχηματίζουμε φιλίες; Μια απάντηση θα μπορούσε να είναι ότι όλα αυτά υποκινούνται από άλλους παράγοντες που δεν γνωρίζουμε προκειμένου να καλύψουμε το κενό που ενίοτε έχουμε μέσα μας.Προσωπικά το θεωρώ τελείως παρτίστικο και ισοπεδωτικό αυτό.Κακά τα ψέματα,από την φύση μας, είμαστε κομματάκι εγωιστές και δε λογαριάζουμε τίποτα και κανέναν πέρα από τη μύτη μας.Αλλά...[παντού υπάρχει ένα 'αλλά'] δεν δέχομαι το γεγονός αυτό έτσι άπραγη.
Για να είμαστε ειλικρινής και δίκαιοι υπάρχουν κατηγορίες.Υπάρχει η μερίδα που αποζητά με ζήλο το αίσθημα της συνεχούς επιβεβαίωσης από τον περίγυρο.Αρέσκεται και παίρνει μπόνους αυτοεκτίμησης όταν βλέπει ότι μπορεί και είναι ένας γαμάτος φίλος/σύντροφος κουλουπου.Με την μόνη διαφορά ότι εκεί χάνεις λίγο το μέτρο, ξεφεύγεις από τα όρια και η επιβεβαίωση του εαυτούλη σου γίνεται αυτοσκοπός.Πέρα για πέρα εγωιστικό ε; Χμ,πολύ.
Η άλλη μερίδα είναι εκείνη η οποία ξέρει τις δυνατότητες που κουβαλάει,μαζί με τα ψεγάδια,και 'παλεύει' για την συμφιλίωση με τον ίδιο.Αυτό είναι και το clue της υπόθεσης.Όταν έχεις ψαχτεί εσωτερικά και έχεις αποδεχτεί το "είναι" σου δεν χρειάζεσαι κανέναν να σου ανεβάζει το ηθικό όλη την ώρα.Είναι καθαρά θέμα ανασφάλειας (πάντα μιλάω για την προσωπική μου άποψη και τα λεγόμενά μου δεν τείνουν να ενστερνιστούν από κανέναν).
Στη τελική,αν θέλεις περάσεις σε ένα άλλο level πρέπει πρώτα να περάσεις αυτό στο οποίο παίζεις τώρα.Δεν μπορείς ξαφνικά να αλλάξεις πτυχές σου χωρίς να έχεις 'απογειώσει' τα τωρινά.
Κάτι άλλο που με προβληματίζει και το έχω ακούσει αρκετές φορές από την πλειονότητα.Ο φόβος της μοναξιάς.Όπα όπα γιατί τώρα πιάνεις μεγάλη λέξη στο στόμα σου.Δεν μπορείς να μιλάς για αυτήν σα να πρόκειται ένα απλό καθημερινό γεγονός,μια ρουτίνα.Η μοναξιά είναι βαριά σαν έννοια που μπορεί να σου γαμήσει την ψυχολογία.Δεν είναι κάτι που περνάει και μετά φεύγει.ΌΤΑΝ τη νιώσεις στο πετσί σου ΤΟΤΕ θα καταλάβεις την σημαντικότητά της.Φεριπίν,έχω ακούσει μύριες φορές η λέξη αυτή να προφέρεται σε πρόταση του στυλ "Φοβάμαι γιατί χωρίς φίλους/σύντροφο νιώθω μοναξιά".Αυτό ΔΕΝ λέγεται μοναξιά.Αυτό λέγεται ανασφάλεια γιατί σου είναι αδύνατο να πορευτείς και να σταθείς στα πόδια σου μόνος,να αναλάβεις τις ευθύνες που σου αρμόζουν και ,εν τέλη, να αποκτήσεις αυτοκυριαρχία.Το αποτέλεσμα που ακολουθεί συνήθως την παραπάνω πρόταση είναι η απεγνωσμένη εξερεύνηση ανθρώπων που θεωρείς ότι πρέπει να είναι δίπλα σου χωρίς πρώτα να έχεις αξιολογήσει αν ΑΞΙΖΕΙ να συμπορευτείτε.Πού καταλήγεις μετά;Το να βάζεις ανθρώπους στη ζωή σου και να τους χάνεις σε χρόνο dt.Πολλές φορές μάλιστα χάνεσαι εσύ ο ίδιος/ίδια έτσι ανεξήγητα όταν τα βρίσκεις σκούρα.Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι μια γύρα τάβλι πόρτες-πλακωτό-φεύγα.
Για να είμαστε ειλικρινής και δίκαιοι υπάρχουν κατηγορίες.Υπάρχει η μερίδα που αποζητά με ζήλο το αίσθημα της συνεχούς επιβεβαίωσης από τον περίγυρο.Αρέσκεται και παίρνει μπόνους αυτοεκτίμησης όταν βλέπει ότι μπορεί και είναι ένας γαμάτος φίλος/σύντροφος κουλουπου.Με την μόνη διαφορά ότι εκεί χάνεις λίγο το μέτρο, ξεφεύγεις από τα όρια και η επιβεβαίωση του εαυτούλη σου γίνεται αυτοσκοπός.Πέρα για πέρα εγωιστικό ε; Χμ,πολύ.
Η άλλη μερίδα είναι εκείνη η οποία ξέρει τις δυνατότητες που κουβαλάει,μαζί με τα ψεγάδια,και 'παλεύει' για την συμφιλίωση με τον ίδιο.Αυτό είναι και το clue της υπόθεσης.Όταν έχεις ψαχτεί εσωτερικά και έχεις αποδεχτεί το "είναι" σου δεν χρειάζεσαι κανέναν να σου ανεβάζει το ηθικό όλη την ώρα.Είναι καθαρά θέμα ανασφάλειας (πάντα μιλάω για την προσωπική μου άποψη και τα λεγόμενά μου δεν τείνουν να ενστερνιστούν από κανέναν).
Στη τελική,αν θέλεις περάσεις σε ένα άλλο level πρέπει πρώτα να περάσεις αυτό στο οποίο παίζεις τώρα.Δεν μπορείς ξαφνικά να αλλάξεις πτυχές σου χωρίς να έχεις 'απογειώσει' τα τωρινά.
Κάτι άλλο που με προβληματίζει και το έχω ακούσει αρκετές φορές από την πλειονότητα.Ο φόβος της μοναξιάς.Όπα όπα γιατί τώρα πιάνεις μεγάλη λέξη στο στόμα σου.Δεν μπορείς να μιλάς για αυτήν σα να πρόκειται ένα απλό καθημερινό γεγονός,μια ρουτίνα.Η μοναξιά είναι βαριά σαν έννοια που μπορεί να σου γαμήσει την ψυχολογία.Δεν είναι κάτι που περνάει και μετά φεύγει.ΌΤΑΝ τη νιώσεις στο πετσί σου ΤΟΤΕ θα καταλάβεις την σημαντικότητά της.Φεριπίν,έχω ακούσει μύριες φορές η λέξη αυτή να προφέρεται σε πρόταση του στυλ "Φοβάμαι γιατί χωρίς φίλους/σύντροφο νιώθω μοναξιά".Αυτό ΔΕΝ λέγεται μοναξιά.Αυτό λέγεται ανασφάλεια γιατί σου είναι αδύνατο να πορευτείς και να σταθείς στα πόδια σου μόνος,να αναλάβεις τις ευθύνες που σου αρμόζουν και ,εν τέλη, να αποκτήσεις αυτοκυριαρχία.Το αποτέλεσμα που ακολουθεί συνήθως την παραπάνω πρόταση είναι η απεγνωσμένη εξερεύνηση ανθρώπων που θεωρείς ότι πρέπει να είναι δίπλα σου χωρίς πρώτα να έχεις αξιολογήσει αν ΑΞΙΖΕΙ να συμπορευτείτε.Πού καταλήγεις μετά;Το να βάζεις ανθρώπους στη ζωή σου και να τους χάνεις σε χρόνο dt.Πολλές φορές μάλιστα χάνεσαι εσύ ο ίδιος/ίδια έτσι ανεξήγητα όταν τα βρίσκεις σκούρα.Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι μια γύρα τάβλι πόρτες-πλακωτό-φεύγα.
